Ik heb het 'geluk' dat ik laatst iemand mocht helpen die een hersenbloeding had gehad. Een situatie 'volgens het boekje'. Door de verlamming zakte het so wat onderuit. Daarnaast moest het so veel gapen en kwam er veel speeksel uit de mond, doordat het slikken niet goed meer gaat.
Deze persoon was niet meer in staat tot praten en kwam niet verder dan klanken die wel op taal leken, maar geen woorden vormden. De 'goede' hand was onrustig. Grijperig, open dicht, over de tafel strijkend.